Przeglądasza archiwa z 2015

Witajcie!

  • Opublikowano 3 marca 2015 o godz. 13:55

Ta strona w całości  poświęcona jest zdrowiu i urodzie :)

Życzę miłej lektury :)

Kwas hialuronowy

  • Opublikowano 17 lutego 2015 o godz. 14:05

Kwas hialuronowy –glikozaminoglikan  (rodzaj polisacharydyu), który występuje we wszystkich organizmach żywych i należy do najliczniejszej grupy związków mających identyczną budowę chemiczną tak u bakteii, jak i człowieka. Kwas hialuronowy jest biopolimerem, w którym występują naprzemiennie mery kwasu D-glukurowego  i N-acetylo-D-glukozaminypołączone wiązaniami β(1→4) i β(1→3) glikozydowymi. Naturalnie występujący kwas hialurynowy posiada masę cząsteczkową od 102 do 104 kDa. W przeciwieństwie do innych glukozoaminoglikanów nie tworzykowalencyjnego wiązania z białkami, nie może więc wchodzić w skład typowego protrliganu. Może natomiast stanowić oś, na której wiążą się inne proteoglikany tworząc wraz z nimi “agregat proteoglikanu”.

Kwas hialuronowy jest również głównym składnikiem mazi stawowej. Jest odpowiedzialny za lepkość mazi, smarowanie powierzchni stawowych, dyfuzję substancji odżywczych i odżywianie chrząstli oraz jest buforem mechanicznym chroniącym komórki przed zgniataniem. W stawie kwas hialuronowy indukuje endogenne wytwarzanie samego siebie przez komórki zwane β-synowiocytami.
Zastosowanie

Żele na bazie kwasu hialuronowego są stosowane do wypełnień ubytków w tkankach oraz służą do wypełnienia zmarszczek i powiększania ust oraz piersi. Ze względu na to, że kwas hialuronowy stopniowo wchłania się do organizmu, implanty na bazie żeli hialuronowych są nietrwałe, co powoduje, że zabiegi z ich użyciem trzeba powtarzać dwa do trzech razy w roku.

Kwas hialuronowy jest również składnikiem filmu łzowego, dlatego dużą popularnością cieszą się płyny do soczewek kontaktowych ikrople do oczu zawierające sól tego kwasu , łagodzące podrażnienia oka powstałe podczas noszenia soczewek kontaktowych i innych dolegliwości

Do niedawna używano w kosmetyce kwasu hialuronowego pozyskiwanego z produktów naturalnych. Obecnie coraz częściej uzyskiwany jest on metodami biotechnologicznymi.

Kwas hialuronowy stosowany jest również w ortopedii i stomatologii w leczeniu chorób i bólu stawów, np. śródstawowych uszkodzeń i zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych.

Medycyna estetyczna

  • Opublikowano o godz. 13:56

Poza problematyką starzenia medycyna estetyczna zajmuje się również korektą szeroko pojętych defektów estetycznych o rozmaitym podłożu, takich jak: blizny, zapadnięte policzki, zbyt małe piersi, miejscowa otyłość, cellulit, rozstępy, i wiele innych mogących wpłynąć na dyskomfort płynący z własnego wyglądu. W odróżnieniu od chirurgii plastycznej, opiera się wyłącznie na pozachirurgicznych zabiegach. Zabiegi z zakresu medycyny estetycznej nie wymagają pobytu w szpitalu i są wykonywane ambulatoryjnie.

Medycyna estetyczna pojawiła się w latach 70. XX wieku. Za jej ojca uważa się endokrynologa Jean Jacques Legranda, który w 1973 r. w Paryżu założył – pierwsze tego typu – Francuskie Towarzystwo Medycyny Estetycznej. Do Polski dotarła w latach 90. XX w. Przy Polskim Towarzystwie Lekarskim powstała w tym okresie Sekcja Medycyny Estetycznej, pierwsza rodzima organizacja na rzecz popularyzacji medycyny estetycznej w środowisku medycznym i poza nim.

Pomimo, że kojarzona bywa ze specjalnością dermatologa, medycyna estetyczna tak naprawdę nie ma swojej specjalizacji, a lekarzem medycyny estetycznej może zostać dokształcający się w tej dziedzinie lekarz każdej innej specjalności (tj. internista, okulista, stomatolog).

Jedną z organizacji skupiających lekarzy medycyny estetycznej w Europie jest Międzynarodowy Związek Medycyny Estetycznej (fr. Union Internationale de Médecine Esthétique (UIME)) z siedzibą w Paryżu.

Zapach

  • Opublikowano 2 lutego 2015 o godz. 14:34

Bodźce zapachowe wpływają na postrzeganie atrakcyjności. Prawie zawsze silne zapachy ciała uwalniane przez osoby bardzo spocone lub takie, które rzadko się myją, są uważane za nieatrakcyjne (z rzadkimi wyjątkami pewnych fetyszy). Jednak zapach ludzkiego ciała do momentu, w którym nie osiągnął poziomu, który jest odczuwany jako nieprzyjemny, jest często uważany za czynnik atrakcyjności fizycznej. Podobnie jak u innych zwierząt, feromony mają znaczenie u człowieka, chociaż mniejsze i mogą być odbierane przez innych jako atrakcyjne seksualnie.

Często przyjemnie pachnące perfumy są używane jako zachęta dla osób płci przeciwnej do głębszego wdychania powietrza otaczającego osobę, która ich używa. W ten sposób zwiększa się prawdopodobieństwo, że feromony również będą wdychane. Istnieje wiele sklepów internetowych oferujących feromony i zapewniających w reklamach o osiągnięciu dzięki nim sukcesu, ale ich znaczenie w ludzkich relacjach jest szeroko dyskutowane i prawdopodobnie ograniczone, chociaż wydaje się mieć pewne znaczenie

U ludzi występuje słabo rozwinięty narząd przylemieszowy, którego stymulacja aerozolem zawierającym pochodne hormonów sterydowych wywołuje reakcje fizjologiczne, które są kontrolowane przez autonomiczny układ nerwowy i oś podwzgórzowo-przysadkową, co świadczy o występowaniu sygnalizacji poza ludzką świadomością. Kathleen Stern i Martha K. McClintock wykazały także, że feromony jednych kobiet wpływają na wydzielanie hormonów u innych kobiet i dlatego u kobiet mieszkających razem często dochodzi do synchronizacji cykli owulacyjnych.

Claus Wedekind wykazał z kolei, że dla kobiet najbardziej atrakcyjny jest taki zapach mężczyzn, który najmniej przypomina ich własny. Sytuacja jest odwrotna u kobiet biorących tabletki antykoncepcyjne. W badaniu przeprowadzonym pod kątem głównego układu zgodności tkankowej (MHC) okazało się, że kobietom wydawały się bardziej atrakcyjne zapachy mężczyzn, których MHC było najmniej podobne do ich własnego.

Edukacja prozdrowotna

  • Opublikowano o godz. 14:29

Nowoczesna edukacja zdrowotna jest ważnym elementem promocji zdrowia. Postępujący proces jej rozwoju i wzrost zainteresowania nią przedstawicieli nauk społecznych stwarza szanse na przeniesienie akcentów ze zdrowia somatycznego na psychospołeczne. Niestety w licznych edukacyjnych programach profilaktycznych nie rozważa się jednak całościowego podejścia, ukierunkowanego na rozwijanie umiejętności życiowych, pozwalających na stałe utrzymanie zdrowia.

Wpływ wyglądu na relacje społeczne i zachowanie

  • Opublikowano o godz. 14:27

Osoby urodziwe znacznie łatwiej zdobywają pracę, są także rzadziej z niej zwalniane. W miejscu pracy są częściej awansowane, nawet jeśli mają takie same (a niekiedy niższe) kwalifikacje. Otrzymują więcej spontanicznej pomocy od nieznajomych, choć jednocześnie rzadziej są proszone o taką pomoc. O wiele częściej umawiają się także na randki.

Bardzo silny i wyraźny jest związek między atrakcyjnością fizyczną a lubieniem – osoby atrakcyjne łatwo zyskują sympatię

Zdrowie publiczne

  • Opublikowano o godz. 14:23

Zdrowie publiczne jest „nauką i sztuką zapobiegania chorobom, przedłużania życia i promowania zdrowia poprzez zorganizowane wysiłki i świadome wybory społeczeństwa, organizacji, społeczności państwowych i prywatnych a także jednostek”. Dotyczy zdrowia całego społeczeństwa, które jest badane za pomocą analizy zdrowotnej populacji. Badana populacja może obejmować garstkę ludzi lub wszystkich mieszkańców kilku kontynentów (na przykład, tak jak w przypadku pandemii).

http://www.pulsmed.com.pl/media/onas//nfz.jpg

Zdrowie publiczne ma wiele dyscyplin, jednak najważniejsze z nich to: epidemiologia, biostatystyka i usługi zdrowotne. Zdrowie środowiskowe, społeczne, behawioralne i zawodowe, również należą do ważnych dziedzin zdrowia publicznego.

Celem zdrowia publicznego jest zapobieganie chorobom a nie ich leczenie poprzez obserwację przypadków i promocję zdrowych zachowań. Należy jednak zdać sobie sprawę z faktu, że często leczenie choroby oznacza zapobieganie jej wystąpienia u innych ludzi, jak na przykład w przypadku wybuchu epidemii. Szczepienia czy dystrybucja prezerwatyw są przykładami środków zapobiegawczych, stosowanych przez zdrowie publiczne.


Stereotypy płciowe

  • Opublikowano o godz. 14:20

Stereotyp płci to zespół przekonań, jakie cechy i zachowania są charakterystyczne dla każdej płci. Międzykulturowe podobieństwo stereotypów płciowych jest duże – badani z różnych krajów zgadzają się zwykle, jacy są (i powinni być) mężczyźni oraz kobiety. Stereotyp płci przekazywany jest między innymi w formie twarzyzmu.

Większość wizerunków mężczyzn eksponuje twarz.

Badanie. Analiza zdjęć w kolorowych magazynach i portretów namalowanych w ostatnich sześciu wiekach wykazała, że prawie 75% wizerunków mężczyzn koncentruje się na jego głowie lub samej twarzy. Wizerunki kobiet o wiele częściej koncentrują się na ciele. Jednocześnie okazuje się, że wyeksponowanie twarzy (np. na zdjęciu, portrecie) powoduje, iż przedstawiona osoba wydaje się nam bardziej inteligentna i ambitna w porównaniu z tą samą osobą przedstawioną wraz z resztą ciała.

Stereotyp płci wpływa na spostrzeganie mężczyzny otoczonego przez piękne kobiety jako bardziej męskiego niż wtedy, gdy stoi on samotnie. Poprzez socjalizację łatwo jest wyjaśnić zmienność wzorców urody mężczyzn i kobiet w różnych kulturach oraz skłonność do deformowania ciała tak, aby pasowało do ustalonych wzorców. Trudniej jednak wyjaśnić dlaczego pewne cechy wyglądu są związane z urodą w różnych, także nie kontaktujących się ze sobą społecznościach.

Teoria strukturalno-społeczna

Ta koncepcja odwołuje się do zróżnicowania roli mężczyzny i kobiety w strukturze społecznej. Tylko kobiety rodzą dzieci i karmią je piersią, zatem spędzają więcej czasu w domu. Mężczyźni mają więcej czasu na karierę i przebywanie w pracy, w związku z czym zajmują częściej kierownicze stanowiska, więcej zarabiają, są częściej awansowani itp. Role społeczne sprawiają, że każda z płci specjalizuje się w pełnieniu innych zadań, rozwija różne umiejętności i zdolności oraz dąży do maksymalizowania swojej skuteczności w odpowiednim obszarze.

XIX-wieczna praca z Ameryki Północnej: zwracają uwagę wydatne oczy, małe usta (faworyzowane w niektórych społeczeństwach), podbródek oraz młodzieńcze cechy (małe ręce i okrągłe policzki).

Struktura społeczna prowadzi więc do odmiennego traktowania i spostrzegania kobiet oraz mężczyzn. “Idealny mężczyzna” to taki, który dobrze pełni swoją rolę (dominujący, silny, wytrwały, inteligentny, ambitny itp.). “Idealna kobieta” to “idealna matka” (mniej ambitna, bardziej zainteresowana relacjami w rodzinie, mniej ekspansywna). Przekłada się to na preferowanie takich cech wyglądu, które kojarzą się z dobrym pełnieniem roli – gęste włosy, zaokrąglone biodra, wydatne piersi itd. u kobiet oraz siła fizyczna, skuteczność, zdrowie, dominacja itp. u mężczyzn.

Teorię tę potwierdza w pewnym stopniu odkrycie odmiennych preferencji w doborze partnera w społeczeństwach egalitarnych (tam gdzie zarobki kobiet i mężczyzn są zbliżone oraz jest większy odsetek kobiet będących na kierowniczych stanowiskach w biznesie i polityce). W takich społeczeństwach skłonność do wyboru przede wszystkim młodych i atrakcyjnych partnerek przez mężczyzn oraz zasobnych partnerów przez kobiety zanika.

Utrzymanie zdrowia

  • Opublikowano o godz. 14:13

Zdrowie jest wynikiem działania czynników związanych z dziedziczeniem genetycznym, środowiskiem, stylem życia i opieką medyczną. Promocja zdrowego stylu życia może wpłynąć na poprawę stanu zdrowia i ograniczyć zapotrzebowanie na opiekę medyczną.

Ochrona zdrowia polega na zapobieganiu i leczeniu chorób a także o utrzymaniu dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego poprzez korzystanie z usług medycznych, pielęgniarskich oraz pokrewnych profesji medycznych.

Według Światowej Organizacji Zdrowia, ochrona zdrowia obejmuje wszelkie działania mające na celu promowanie zdrowia, do których zalicza się środki zapobiegawcze, łagodzące i lecznicze, stosowane nie tylko w stosunku do jednostek, ale także w stosunku do populacji.

Świadczenie takich usług stanowi o systemie opieki zdrowotnej, obejmującym organizacje rządowe, takie jak Narodowy Fundusz Zdrowia.

Paradygmaty Piotra Błajeta

  • Model społeczno-ekologiczny – akcentuje się odpowiedzialność za zdrowie każdego człowieka, odzwierciedlający się w jego stylu życia. Wyróżnia trzy grupy czynników determinujących zdrowie:
    • biologiczne,
    • środowiskowe,
    • styl życia;
  • Model salutogenetyczny – model edukacji prozdrowotnej w ujęciu pozytywnym. Model ten z całym naciskiem akcentuje możliwość kreowania zdrowia i jest, jak się okazuje, szczególnie skuteczny pod względem trwałości efektów oddziaływań, a więc najbardziej przydatny z punktu widzenia idei promocji zdrowia.
  • Model logicznych poziomów zdrowia, akcentujący wpływ osobowości i stylu życia na zdrowie. Środowisko stanowi tylko jeden z poziomów oddziałującej na nas rzeczywistości; wskazuje nie tylko na uwarunkowania środowiskowe i behawioralne zdrowia, ale podkreśla również wpływ takich czynników, jak:
    • przekonania,
    • system wartości,
    • tożsamość i
    • duchowość

Inne czynniki sprzyjające utrzymaniu zdrowia

Dieta wpływa na zdrowie i wydajność organizmu. Dietetyka analizuje pewne składniki pożywienia, które mogą powodować różne choroby, a także wpływają na pogorszenie stanu zdrowia. Analizuje również suplementy diety, które są skuteczne w zapobieganiu rozmaitym chorobom. Dietetyka próbuje również analizować jak i dlaczego niektóre trendy w dietetyce wpływają na stan zdrowia. Właściwa dieta powinna być także pomocna w wyrównywaniu poziomu energetycznego i właściwego napięcia mięśniowego.

Ćwiczenia fizyczne mają na celu polepszenie lub utrzymanie sprawności fizycznej oraz zdrowia człowieka. Ponadto jednym z ich celów jest doskonalenie zdolności i umiejętności ruchowych. Częste i regularne ćwiczenia fizyczne są ważnym elementem w zapobieganiu wielu chorób, takich jak : rak, miażdżyca, choroby krążeniowo-naczyniowe, cukrzyca typu drugiego, otyłość czy bóle pleców.

W zależności od wywołanego efektu, ćwiczenia dzieli się na trzy grupy:

  • Ćwiczenia gibkości – poprawiają zakres ruchów mięśni i stawów,
  • Ćwiczenia wytrzymałości tlenowej – poprawiają wydajność sercowo-naczyniową i oddechową,
  • Ćwiczenia beztlenowe – ćwiczenia siłowe oraz szybkościowe – podnoszą siłę mięśni.

Ćwiczenia fizyczne są ważne ze względu na utrzymanie sprawności fizycznej, do której zalicza się: prawidłową wagę, budowę i utrzymanie zdrowych kości, mięśni i stawów; promowanie dobrego samopoczucia fizycznego; zmniejszanie ryzyka operacji chirurgicznych, oraz wzmacnianie systemu odpornościowego. Istotne jest, aby program ćwiczeniowy uzupełnić o odpowiednią dietę, która zapewniając równowagę makro i mikroskładników, pomoże organizmowi w procesie regeneracji po wyczerpujących ćwiczeniach. Zaniedbanie diety lub programów ćwiczeniowych prowadzi zwykle do pogorszenia stanu zdrowia. Zaniedbania te wynikają z zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia sportowa, anoreksja lub inne typy bulimii, niedoinformowania, braku organizacji lub motywacji.

Medycyna naturalna

Medycyna naturalna należy do nurtów medycyny niekonwencjonalnej. Można ją zdefiniować jako system praktyk mających na celu poprawę stanu zdrowia. Do zadań medycyny naturalnej należy też promocja zdrowego stylu życia oraz zapobieganie chorobom. Do praktyk tych zalicza się dietę, ćwiczenia fizyczne, kręgarstwo, naturopatię, ziołolecznictwo, utrzymanie higieny, homeopatię, masaże, techniki relaksacyjne (Joga, Taijiquan), akupunkturę, saunę, aromaterapię i terapię Kneippa.

Higiena pozwala na utrzymanie skóry w czystości w celu zapobiegania infekcjom i chorobom oraz o unikaniu kontaktu z drobnoustrojami. Do higieny zalicza się następujące czynności: kąpiel, mycie zębów, używanie nici dentystycznych, mycie rąk szczególnie przed posiłkami, mycie jedzenia przed spożyciem, sterylizacja narzędzi kuchennych przed i po przygotowaniu posiłków i wiele innych.

Ochrona zdrowia w miejscu pracy

Wiele instytucji i firm zauważa, że dobre samopoczucie pracowników wpływa korzystnie na wydajność pracy, a także na wzrost morale pracowników i ich lojalność wobec pracodawcy. Programy poprawy samopoczucia w miejscu pracy mogą obejmować salony fitness, prezentacje zdrowotne, ułatwiony dostęp do specjalistów, którzy mogą pomóc pracownikom w utrzymaniu prawidłowej masy ciała oraz w pozbyciu się rozmaitych nałogów. Niektórzy pracodawcy decydują się na zapewnienie swym pracownikom regularnych wizyt lekarskich, w czasie których lekarz ocenia nie tylko aktualny stan zdrowia pracownika a także ryzyko późniejszego wystąpienia rozmaitych dolegliwości.

Wzór urody kobiecej

  • Opublikowano o godz. 14:01

Długie nogi, zaokrąglone biodra, wyraźne piersi, symetryczne ciało i twarz – czynniki silnie skorelowane z urodą kobiety

Cechy wyglądu kobiety związane z postrzeganiem jej jako atrakcyjnej fizycznie:

  • Zgrabne pośladki- to tę część kobiecego ciała większość mężczyzn uważa za najatrakcyjniejszą.
  • Symetryczna twarz i symetryczne ciało. Znaczenie może mieć, że u kobiet asymetria części ciała (związana z objętością tkanek miękkich) jest najmniejsza w trakcie owulacji.
  • Czysta, zdrowa skóra – gładka bez pryszczy czy wyprysków, bez zmarszczek, łupieżu itp. Mężczyźni we wszystkich (lub prawie wszystkich) kulturach preferują kobiety o jaśniejszej skórze od przeciętnej.
  • Długie nogi – w dziecięcych proporcjach budowy ciała nogi są znacząco krótsze w stosunku do tułowia niż u ludzi dorosłych; jedna z hipotez głosi, że jest to związane z częstymi upadkami dzieci, w związku z czym krótkie nogi łagodzą skutki takich upadków; wydłużenie się kończyn w stosunku do tułowia pojawia się w okresie dojrzewania, zatem długie nogi są objawem dojrzałości płciowej, co jest spostrzegane jako atrakcyjne.
  • Zaokrąglone biodra – badacze odkryli, że dla spostrzeganej atrakcyjności ważny jest stosunek obwodu talii do obwodu bioder (WHR), nie zaś sama szerokość bioder; za najatrakcyjniejsze uważane są kobiety, których WHR wynosi 0,7; znaczne odstępstwa od tej wartości obniżały atrakcyjność fizyczną.
    Mimo że Miss Ameryki jest z roku na rok coraz szczuplejsza, to proporcje talii do bioder pozostają od kilkudziesięciu lat niezmienione; także pierwsze operacje plastyczne polegały m.in. na usuwaniu dolnych żeber w celu poprawienia wcięcia w talii; kobiece proporcje budowy bioder związane są z ilością żeńskich hormonów płciowych produkowanych przede wszystkim przez jajniki – estrogenów; wcięcie w pasie rośnie wraz ze stężeniem tych hormonów w okresie dojrzewania; kobiety o takich proporcjach mają także mniej poronień, mniej kłopotów z zajściem w ciążę, rzadziej chorują na nowotwory jajników i piersi oraz szybciej dojrzewają; prawdopodobnie więc spostrzeganie jako atrakcyjnego takiego właśnie ciała kobiety przyczyniało się do sukcesu reprodukcyjnego.
    Kobieta z nadmiernie podniesionym poziomem męskich hormonów płciowych – androgenów może mieć problemy z trądzikiem, a także mieć męski typ owłosienia (m.in. włosy w okolicy brody). Takie cechy sprawiają, że kobieta jest ogólnie postrzegana jako mniej atrakcyjna fizycznie.
  • Młodość – atrakcyjna kobieta to młoda kobieta; wszelkie cechy wyglądu i zachowania, które związane są z młodością: sprężysty krok, różowa skóra bez zmarszczek, błyszczące oczy, lśniące włosy, wigor – podnoszą atrakcyjność.
  • Przeciętna twarz – badania dowiodły, że najbardziej atrakcyjne są twarze typowe, bliskie przeciętnym wymiarom. Np. jeśli 32 zdjęcia różnych twarzy nałoży się na siebie i w ten sposób wypreparuje “przeciętną twarz”, to będzie ona najprawdopodobniej oceniana jako ładniejsza niż te wszystkie, które się na nią złożyły. O tym, że twarze typowe są atrakcyjne, świadczy także fakt o wiele częstszego mylenia między sobą twarzy ładnych niż brzydkich. Brzydkim można być na wiele sposobów. Urodziwe twarze są do siebie bardzo podobne. Skłonność do spostrzegania jako atrakcyjnych cech o przeciętnym nasileniu dotyczy nie tylko twarzy. Skrajne natężenie jakiejś cechy lub jej zupełna nieobecność obniża atrakcyjność. W genetyce pojęciem oznaczającym dobieranie się zwierząt w pary z preferencją dla przeciętności jest koinofilia.
    Z kolei badanie przeprowadzone przez Davida Perretta wskazuje na to, że przeciętność niekoniecznie musi dawać najlepszy obraz tego co najbardziej atrakcyjne; okazało się, że najbardziej atrakcyjne kobiety różnią się nieznacznie pewnymi cechami od średniej populacyjnej. Cechy, które je wyróżniają, to: mniej wydatne szczęki, oczy większe w proporcji do całej twarzy oraz mniejsza odległość od ust do podbródka. Jest to wygląd twarzy wyglądającej na młodszą niż przeciętna i to stwierdzenie jest prawdopodobnie prawdziwe również dla innych kultur. Najbardziej atrakcyjne kobiety posiadają również mniejsze nosy.
  • Gęste włosy – łysienie jest u mężczyzn cechą dominującą, u kobiet zaś recesywną.
    Gęste włosy odczytywane mogą być jako oznaka “pełnej kobiecości”, podobnie jak łysienie może być oznaką męskości – zarówno mężczyźni łysi jak i gęsto owłosieni mogą być spostrzegani jako atrakcyjni.
  • Pełne usta – istnieje mit, jakoby kobiety o mięsistych ustach były namiętne, te o wąskich ustach spostrzegane są jako oziębłe.
  • Mały nosduże oczy sprawiają, że twarz nabiera wyglądu dziecięcego. Jedna z prób wyjaśnienia związku tych cech wyglądu z atrakcyjnością głosi, że w toku ewolucji mężczyźni “nauczyli się” wiązać z kobietami wiernymi, bowiem inaczej wychowywali nie swoje potomstwo, co przyczyniało się do “wymarcia” własnych genów. W związku z tym niewinny, dziecięcy wyraz twarzy (pełne usta, duże oczy, mały nosek) jest kojarzony z uległością, pasywnością, podporządkowaniem, niesamodzielnością i brakiem dominacji. Innym przykładem w zachodnich społeczeństwach wskazującym na preferowanie młodzieńczych cech u kobiet jest stosowanie depilacji.
  • Wydatne piersi – istnieje kilka hipotez (raczej o charakterze spekulacyjnym), próbujących wyjaśnić, dlaczego piersi spostrzegane są jako atrakcyjne.Oto kilka z nich:
    • Desmond Morris sugeruje, że piersi są efektem ewolucji mającej na celu zwrócenie uwagi mężczyzn na górne partie ciała kobiet i zachęcenie do uprawiania seksu twarzami do siebie. Gdy ludzie przybrali wyprostowaną, dwunożną postawę, to z przodu ciała kobiety nie było atrybutów seksualnych (w postawie czworonożnej były to pośladki). W związku z tym wykształciły się odpowiednie drugorzędowe cechy płciowe. Zgodnie z tą myślą piersi mają imitować pośladki.
    • Psychoanalitycy uważają, że piersi są przez mężczyzn spostrzegane jako atrakcyjne, bowiem kojarzą się z karmieniem przez matkę. Ściślej uzasadnia to antropolog Bobbi Low, który uważa, że piersi wytworzyły się jako fałszywy sygnał, sugerujący samcom, że samica jest dobrze zaopatrzona w składniki pokarmowe (mleko) dla przyszłego potomstwa.
    • Wydatne piersi są objawem dojrzałości płciowej i płodności, dlatego nadają ciału wygląd atrakcyjny
    • Piersi stanowią informację o tym, że kobieta jest wystarczająco zaopatrzona w tłuszcz konieczny, by przetrwać ciążę.
  • Wzrost – ma znaczenie u kobiet, chociaż mniejsze niż u mężczyzn. Mężczyźni wykazują większą preferencję w kierunku kobiet o niższym od siebie wzroście. Badania wykazały również, że kobiety o wzroście poniżej średniej osiągają większy sukces reprodukcyjny. Przewaga niższego wzrostu może polegać na tym, że jest postrzegana jako cecha młodości, a takie cechy u kobiet są dla mężczyzn bardziej atrakcyjne. Innym możliwym wytłumaczeniem jest to, że niższe kobiety wcześniej osiągają dojrzałość płciową.

Pierwsze dwie cechy związane są z urodą we wszystkich kulturach i niezależnie od epoki. Traktowane są jako oznaki zdrowia fizycznego.

Nie wykryto istotnego związku między atrakcyjnością fizyczną kobiety a kolorem czy długością włosów. Przekonanie o tym, że blondynki są bardziej atrakcyjne niż np. brunetki lub szatynki (jeśli wszystkie inne cechy wyglądu są niezmienione) jest mitem. Dla urody kobiet nie ma znaczenia także wygląd zębów, oczywiście poza skrajnymi przypadkami.

Obniżające atrakcyjność cechy wyglądu, które kojarzone są z chorobą lub starością – niesymetryczna budowa ciała i twarzy, szara skóra, zmarszczki itp.

Nauka o zdrowiu

  • Opublikowano o godz. 13:35

Nauka o zdrowiu obejmuje wiele dyscyplin. Wyróżnia się dwa główne podejścia:

  • badanie ciała ludzkiego i spraw związanych ze zdrowiem w celu zrozumienia funkcjonowania organizmu ludzkiego (i zwierzęcego),
  • zastosowanie tej wiedzy w celu polepszenia zdrowia a także zapobiegania i leczenia chorób.

Badania dotyczące zdrowia przeprowadzane są głównie w takich dyscyplinach jak biologia, chemia czy fizyka a także w różnorodnych dziedzinach multidyscyplinarnych (na przykład socjologia medycyny). Innymi dziedzinami przyczyniającymi się do poszerzenia wiedzy o zdrowiu, w których wykonywane są badania są biochemia, epidemiologia i genetyka.

Celem stosowanych nauk zdrowotnych jest nie tylko poszerzenie wiedzy o zdrowiu, ale także bezpośrednie go polepszenie.

Niektórymi z nich są: inżynieria biomedyczna, biotechnologia, pielęgniarstwo, dietetyka, farmakologia, farmacja, zdrowie publiczne, psychologia, fizjoterapia i medycyna. Świadczenie usług na rzecz utrzymania lub polepszenia zdrowia człowieka nosi nazwę opieki zdrowotnej.

Pomiar stanu zdrowia

Pomiaru stanu zdrowia dokonuje się po analizie następujących czynników:

  • Zapadalność
  • Chorobowość
  • Umieralność
  • Śmiertelność
  • Obciążenie chorobowe ludności.

Wzór męskiej urody

  • Opublikowano o godz. 13:18

Istnieją cechy wyglądu trwale związane z atrakcyjnością fizyczną. Powtarzają się one we wszystkich kulturach i nie zmieniają się ze względu na epokę – to cechy uniwersalne. Ludzie z różnych kultur trafnie oceniają atrakcyjność przedstawicieli innych ras (np. przedstawionych na zdjęciach). Jednak pewne cechy wyglądu związane są z atrakcyjnością jedynie w określonej kulturze lub w określonej epoce.

Wzór męskiej atrakcyjności zmienia się wolniej w porównaniu ze wzorcem urody kobiecej. Mężczyzna atrakcyjny w jednej kulturze będzie prawdopodobnie postrzegany jako atrakcyjny w innej. Osiemdziesiąt lat temu i dzisiaj bardzo podobni mężczyźni uchodzili za przystojnych.

Badania z 1987 r. sugerują, że niektóre osoby o orientacji homoseksualnej mogą postrzegać atrakcyjność w odwróconym wzorcu – za urodziwe uchodzą delikatne rysy u mężczyzn i męskie rysy u kobiet.

Cechy wyglądu związane z atrakcyjnością fizyczną mężczyzny:

  • Symetryczna twarz i symetryczne ciało – asymetria ciała i twarzy może być informacją o chorobach. Wiadomo także, że wraz z wiekiem rośnie asymetria budowy ciała – twarze i ciała ludzi starych są znacznie bardziej asymetryczne niż młodych.
  • Czysta, zdrowa skóra – oznaka zdrowia.
  • Wzrost – jest silnie skojarzony z autorytetem; na przykład mężczyzna przedstawiony jako “profesor Kowalski” wydaje się ludziom wyższy (przeciętnie o 6 cm) niż mężczyzna przedstawiony jako “pan Kowalski”.

    Kobiety wydają się być bardziej wrażliwe na postawę wyprostowaną niż na wzrost, chociaż oba są elementami atrakcyjności. Wydaje się to wiązać z preferencją dla mężczyzn, którzy poprzez swoją postawę prezentują pewność siebie, siłę fizyczną i dużą wytrzymałość. Niedawne badania wykazały, że kobietom bardziej podobają się mężczyźni średniego wzrostu, gdy biorą pod uwagę długoterminowe zaangażowanie, podczas gdy przy podejściu krótkoterminowym preferowani są mężczyźni wyżsi. Preferencje kobiet zależą również od fazy cyklu miesiączkowego, przy czym wyżsi mężczyźni wydają się im bardziej atrakcyjni w czasie dni płodnych.

  • Niska różnica między talią i biodrami, oraz duża różnica między talią a barkami – wąskie biodra w stosunku do talii, a także węższe niż barki związane są z obecnością męskiego hormonu płciowego – testosteronu.
  • Zdrowe zęby – cechy twarzy mężczyzny, które sugerują jego dojrzałość, zdrowie i dominację kojarzone są z atrakcyjnością.
  • Duży podbródek – zarysowuje się w okresie dojrzewania.
  • Płaski brzuch.
  • Jędrne pośladki.
  • Wyraziste oczy.

Pierwsze dwie cechy wyglądu są uniwersalne, związane z atrakcyjnością we wszystkich kulturach, u obu płci.

Wykazano, że kobiety preferują bardziej umięśnionych mężczyzn w czasie dni płodnych cyklu miesiączkowego, a mężczyzn o bardziej “kobiecych” cechach w trakcie reszty cyklu. To zróżnicowanie przemawia za hipotezą, która zakłada ewolucyjną korzyść dla kobiet, które raczej wybierają na ojców mężczyzn, którzy są bardziej umięśnieni niż nawet najlepszych opiekunów.

Jeśli wszystkie inne cechy wyglądu pozostają bez zmian, to na atrakcyjność fizyczną mężczyzny nie mają wpływu: włosy (kolor, gęstość ani długość), usta, zarost, wielkość mięśni ani rozmiar penisa. Pewne badania sugerują, że pot mężczyzny może pełnić rolę feromonu. Niekiedy spotyka się przekonanie, że dłonie mężczyzny są ważnym atrybutem atrakcyjności, brak jednak systematycznych badań, które potwierdziłyby to mniemanie.